Isolation – Confrontation

W wyniku publicznej zbiórki materiałów fotograficznych i wideo, powstaje panorama złożona z setek nadesłanych fotografii i rejestracji – portretów konkretnych ludzi, często naszych sąsiadów, najbliższych, którzy zarówno dosłownie, jak i w przenośni umożliwili nam przetrwanie trudnego okresu izolacji. Ma to być zbiorowy portret budujący poczucie wiary w człowieka, dający nadzieję na przyszłość. Izolacja sprzyja refleksji: jeśli tym, co stanowi o człowieczeństwem jest solidarność, ofiarność, poświęcenie i empatia, trzeba podziękować tym, którzy te cechy uosabiają. Akcja ma charakter publiczny i docelowo powszechny. Pierwszym etapem było stworzenie prezentowanego trailera.
Do tej pory wsparli akcję udzielając głosu: Olga Bołądź, Adam Ferency, Joanna Fidler – Sierzputowska, Janusz Gajos, Olga Szostak Janicka, Mateusz Janicki, Katarzyna Kolenda-Zaleska, Marek Kondrat, Robert Makłowicz, Takakuwa Masatsugu, Aleksandra Pisula, Anita Sokołowska, Wiktor Loga-Skarczewski, Borys Szyc, Jerzy Trela, Grzegorz Turnau, Hanna Turnau, Piotr Vienio Więcławski
Trailer animowali: Tomek Głodek i Mateusz Barski, stronę internetową wykonał Mirosław Sznajder, a niezwykłą muzykę z palimpsestem słów „Dziękuję” zawdzięczamy Mariannie Janickiej.
W materiale wykorzystano fragment filmu Adama Ustynowicza „Chopin. The Space Concert”, a zdjęcia są autorstwa Sōichi Noguchi, JAXA, członka wyprawy 22/23 do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS, 2010 (zdjęcia dzięki uprzejmości NASA), który na orbicie słuchał… Chopina.

Aleksander Janicki – absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, wykładowca na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w katedrze scenografii (przedmiot: Scenografia a nowe media). Założyciel i prezes fundacji AYA Found wspierającej sztukę nowoczesną. Pomysłodawca i właściciel Galerii i! oraz Apteka Janicki Gallery w Krakowie prezentujących, poza pracami autora, krakowskich, również młodych, artystów oraz twórców z zagranicy np. z Japonii. Galerie współpracują z największymi krakowskimi festiwalami np. Patchlab, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Krakers, Audio ART. Założyciel i członek redakcji niezależnego interdyscyplinarnego periodyku antropologicznego „Gadający Pies” i Stowarzyszenia Teatralnego Badów. Założyciel i członek Big Da(t)da Collective oraz Formacji HiQ realizującej projekty audiowizualne w oparciu o muzykę intuitywną. Twórca interdyscyplinarny wykorzystujący w swojej artystycznej strategii różnego rodzaju środki wyrazu – od grafiki, wideo, obrazy generatywne, przez instalacje z wykorzystaniem interaktywnych projekcji wielkoformatowych po mapping, łącząc tradycyjne formy ekspresji z innowacyjnymi rozwiązaniami z dziedziny nowych mediów.

Mateusz Barski – motion designer, zajmuje się animacją komputerową 2d i 3d, projektowaniem i wdrażaniem serwisów internetowych, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Instytucie Sztuk Audiowizualnych i w Publishing School of Media. Pracował jako motion designer w Milleetune images, współpracuje z klientami z Francji, Anglii, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Japonii. Od 2016 jest Freelance Motion Designerem. Brał udział w licznych koncertach i projektach muzycznych: kompozycja muzyki elektronicznej, field recording, animacje komputerowe. Współpracuje przy etiudach filmowych, gra na gitarze, nurkuje.

Marianna Janicka – kompozytorka (digital sound), skrzypaczka, twórczyni instalacji dźwiękowych. Studiowała na kierunku Studio Composition na Goldsmith College w Londynie oraz na kierunku Digital Music na University of Brighton w Wielkiej Brytanii. Tworzy muzykę filmową i teatralną. Jest członkiem Formacji HiQ, z którą koncertowała w Europie i Azji. Prowadzi zajęcia dla najmłodszych, wykorzystując przy tym teorie Gordona.

Tomek Głodek – artysta grafik, animator, absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Reżyser i twórca artystycznych filmów animowanych, wideoklipów scenicznych oraz licznych spotów reklamowych i prezentacji. Jego autorskie filmy animowane wyświetlane były na czołowych światowych festiwalach m.in. Barcelonie, Lipsku, Norwich, Belgradzie, Krakowie oraz w Centrum Pompidou. Beneficjent grantów Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej. Inspirują go rozwiązania formalne twórców animacji ery analogowej – zarówno w sferze technologii, jak i języka narracji.
www.tomaszglodek.blogspot.com

Pandemia korona wirusa spowodowała przerwanie edukacji w szkołach. Obecna sytuacja w kraju pokazała nie tylko brak przygotowania programu edukacji szkolnej do prowadzania zdalnych zajęć, ale przede wszystkim odsłoniła skalę cyfrowego wykluczenia, jakie obecnie panuje w Polsce. 16% gospodarstw domowych nie posiada internetowego łącza. Ogromna ilość potrzebujących, nie posiada dostępu do sieci, ale i do sprzętu: komputerów
W tej sytuacji, Magda Urbańska i Klaudyna Schubert podjęły się działania na własną rękę, aby pomóc wykluczonym rodzinom w Krakowie. Ich pomoc polegała na zbieraniu komputerów, laptopów, tabletów, które następnie formatowały, czyściły, dezynfekowały i przekazywały potrzebujący rodzinom. Cała „baza komputerowa” była w ich mieszkaniu. Z komputerami do przekazania potrzebującym zgłaszały się do nich rodziny znajomych, aktorzy, artyści, inni działacze społeczni, osoby prywatne, które usłyszały od nich o ich oddolnym działaniu.

13 marca 2020 r., kiedy ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego, nasz pędzący świat się zatrzymał, drzwi do instytucji kultury zamknięto do odwołania. Otoczenie dawnego Składu Solnego ogarnęła niespotykana wcześniej cisza i spokój.

Wokół zapanowała pustka. Na ulicy, w kulturze i życiu. Hashtag #zostańwdomu i wozy policyjne nawołujące do pozostania w zamknięciu sprawiały, że człowiek bał się wyjść na ulicę. Idąc do sklepu po chleb czuł się nieswojo. Większość projektów i prac, w które każdy z nas był zaangażowany została z dnia na dzień odwołana lub przesunięta w czasie. Tymczasem pojawił się też oddech, którego żyjąc w mieście często brakowało, do swobodnego zanurzenia się w tworzeniu. Dla wielu z nas był to czas z jednej strony biedny, ale z drugiej wyjątkowy i pełen swoistego piękna, właśnie dlatego, że nic się nie działo…

Po tygodniu od ogłoszenia stanu epidemii postanowiłem tę pustkę w przestrzeni miejskiej i działalności kulturalnej nieco zagospodarować i oswoić, gdyż życie w pracowniach dawnego Składu Solnego toczyło się dalej.

Mając na wyciągnięcie ręki obrazy najbliższych sąsiadów, plac przed budynkiem niebędący już samochodową dżunglą i okno Wiewiórki, zainicjowałem cykl tygodniowych wystaw jednego obrazu kolejnych artystów z dawnego Składu Solnego. Z Piotrem Bogatką zaadaptowaliśmy przestrzeń przy wejściu do budynku. Wycięta krata i odmalowane okno, oświetlenie schowane za kartonową chmurką, schody z palet do okna (skradzione nam 2 krotnie), złoty stojak, to była nasza nowa galeria. Proste i niskobudżetowe rozwiązania stworzyły sytuację do jednoosobowego obcowania ze sztuką, zgodnego z wytycznymi sanitarnymi czasu pandemii. Bez większego planu, z tygodnia na tydzień, docierałem do następnej sąsiedzkiej pracowni, by pozyskać kolejny obraz do ekspozycji w oknie. Dzieła były dostępne przez całą dobę, 7 dni w tygodniu. Finalnie od marca do czerwca powstało 13 tygodniowych wystaw, w których wzięli udział wszyscy artyści wizualni rezydujący w dawnym Składzie Solnym.

Zabytek, w którym na przestrzeni jego 200-letniej historii funkcjonowały bardzo różne działalności, od składu soli przez stajnie, po koszary i bazar, w czasie kwarantanny pokazał swoje współczesne oblicze. Aktualnie w dawnym Składzie Solnym mieszczą się pracownie malarskie, rzeźbiarskie, konserwatorskie i muzyczne. Jest też upcyklingowa pracownia krawiecka, są organizacje pozarządowe oraz lutnik i galeria Skład Solny.

Kraków, po upadku „artystycznego Zabłocia”, gdzie w 2011 roku mieściło się kilkadziesiąt pracowni artystycznych i kilka nieinstytucjonalnych galerii, przez ostatnie lata wydawał się być miastem zupełnie pozbawionym miejsc, w których artyści byliby dla siebie sąsiadami.

Na skutek przemian na Starym Podgórzu i ciągnących się od kilkunastu lat planów inwestycyjnych miasta na terenie dawnego Składu Solnego, działalności wymagające pewnego zabezpieczenia i gwarancji lokum stopniowo zaczęły się wyprowadzać. Proces ten otworzył furtkę artystom, dla których w obecnych realiach tymczasowość przestrzeni jest niczym nowym i niestety powszechnie akceptowalnym. Dotarliśmy do momentu, w którym po 230 latach w budynku działają wyłącznie ludzie skupieni wokół kultury, sztuki i edukacji. Ich egzystencja w tym miejscu nie wybiega zbytnio w przyszłość, gdyż od 20 lat słyszy się, że następny rok ma być tym ostatnim.

Gdy w 2019 roku z budynku wyprowadziła się hurtownia papierosów, historia „starego bazaru” dobiegła końca. Sporych rozmiarów obskurny magazyn po hurtowniku został wystawiony na aukcji miejskich lokali użytkowych. Z uwagi na plany inwestycyjne miasta, potencjalny rok działalności wydał nam się wystarczający. Aukcję wygraliśmy nie licytując się z nikim.

Następnie, zainaugurowaliśmy działalność Wiewiórki wystawą „Sól Zabłocia”, będącą refleksją nad utraconą dzielnicą i rolą artystów w kreowaniu symbolicznego i ekonomicznego kapitału, który w przypadku Zabłocia okazał się gwoździem do ich trumny. Po artystach pozostały bowiem jedynie wspomnienia i farba na niektórych jeszcze niezrównanych z ziemią murach i ogrodzeniach.

Jako grupa przyjaciół i bezdomna organizacja skupiona na sztuce i przyrodzie, wprowadziliśmy się z radością do dawnego Składu Solnego. Szczelny dach nad głową, centralne ogrzewanie, podwórko i artystyczne sąsiedztwo były tym, czego szukaliśmy. Budynek i jego otoczenie jawiły się jako miejsce ponure i zaniedbane, z czym gotowi byliśmy się zmierzyć. Po kilku miesiącach, gdy na części placu powstała Otwarta Stocznia ze swoimi kolorowymi pływadłami, a pozostałe dwa puste lokale wynajęli znajomi artyści, zrozumieliśmy, że znaleźliśmy się w miejscu wyjątkowym, gdzie pojęcie współpracy każdego dnia nabiera nowego sensu…

Bartolomeo Koczenasz

Stan izolacji stał się doświadczeniem wspólnotowym trzech miliardów ludzi. Wykluczenie przeobraziło się w drogę ku budowaniu wspólnotowości. Włączenie w akcję osób związanych ze środowiskiem niesłyszących, to ważny „głos” w ciszy niezrozumienia – niezrozumienia i izolacji, które w czasach pandemii, wyraźniej niż zazwyczaj, stały się udziałem nas wszystkich. Pandemia doświadczyła współczesnych ludzi trudami poszukiwań sposobów komunikacji i kontaktu z drugim człowiekiem w obliczu zamknięcia i izolacji.

Aleksander Janicki – absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, wykładowca na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w katedrze scenografii (przedmiot: Scenografia a nowe media). Założyciel i prezes fundacji AYA Found wspierającej sztukę nowoczesną. Pomysłodawca i właściciel Galerii i! oraz Apteka Janicki Gallery w Krakowie prezentujących, poza pracami autora, krakowskich, również młodych, artystów oraz twórców z zagranicy np. z Japonii. Galerie współpracują z największymi krakowskimi festiwalami np. Patchlab, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Krakers, Audio ART. Założyciel i członek redakcji niezależnego interdyscyplinarnego periodyku antropologicznego „Gadający Pies” i Stowarzyszenia Teatralnego Badów. Założyciel i członek Big Da(t)da Collective oraz Formacji HiQ realizującej projekty audiowizualne w oparciu o muzykę intuitywną. Twórca interdyscyplinarny wykorzystujący w swojej artystycznej strategii różnego rodzaju środki wyrazu – od grafiki, wideo, obrazy generatywne, przez instalacje z wykorzystaniem interaktywnych projekcji wielkoformatowych po mapping, łącząc tradycyjne formy ekspresji z innowacyjnymi rozwiązaniami z dziedziny nowych mediów.

Mateusz Barski – motion designer, zajmuje się animacją komputerową 2d i 3d, projektowaniem i wdrażaniem serwisów internetowych, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Instytucie Sztuk Audiowizualnych i w Publishing School of Media. Pracował jako motion designer w Milleetune images, współpracuje z klientami z Francji, Anglii, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Japonii. Od 2016 jest Freelance Motion Designerem. Brał udział w licznych koncertach i projektach muzycznych: kompozycja muzyki elektronicznej, field recording, animacje komputerowe. Współpracuje przy etiudach filmowych, gra na gitarze, nurkuje.

Fundacja Migawka:
Dominika Figlewicz, Natalia i Olga Pacyga, Rafał Bołdys, Julia Jałowiecka , Weronika Sokołowska, Franek Kwoka, Dominika Kozłowska, Krystian Maligłowka, Martyna Zawiślak, Patrycja Nosowicz, Daria Dubrawska, Izabela Lindner, Paulina Olszewska, Edyta Kozub, Irena Piecha, Kinga Hołda Justycka, Anna Maria Jopek, Jakub Studziński, Magdalena Sipowicz, Marzena Kasperska, Elżbieta Resler, Michał Konwerski, Adam Stromidło, Ewelina Pagieła, Miłosz Szarłat, Judyta Koper, Janosz Agnieszka, Tomek Bołdys, Marcin Oczadły

Izolacja i unieruchomienie sprzyjają dalekim podróżom wyobraźni. Podobnie jak w matematyce, w muzyce niezwykle złożone procesy mogą być zdefiniowane w bardzo prosty sposób. Materiałem kwartetu smyczkowego „Flows of Aether” są głównie alikwoty – naturalne „wyższe składowe” dźwięku, wydobywane ze strun. Grane w precyzyjnych i „ruchomych” konfiguracjach dopasowanych do specjalnie przestrojonych instrumentów, tworzą materiał o olbrzymiej zmienności i złożonej organizacji. Inspiracją była „spirala Ulama’ – rozkład pikseli na płaszczyźnie odpowiadający liczbom pierwszym. Liczby pierwsze (szczególnie 11 i 13) mają też duże znaczenie dla kompozycji.

Franciszek Araszkiewicz – twórca kompozycji instrumentalnych, wokalno-instrumentalnych, elektroakustycznych, audiowizualnych, instalacji interaktywnych oraz utworów z kręgu sztuki konceptualnej, a także muzyki filmowej. Studiował kompozycję na Akademii Muzycznej w Krakowie. W 2014 roku przebywał i pracował w Domu Arnolda Schönberga w Mödling w ramach Avenir Grant przyznawanego przez Arnold Schönberg Center w Wiedniu. W 2019 roku uzyskał stopień doktora z zakresu kompozycji. Jego utwory były wykonywane m.in. na 6 Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Elektroakustycznej Musica Electronica Nova 2015, ImproFest w Wiedniu (2018), 26-30 Międzynarodowym Festiwalu Kompozytorów Krakowskich (2014-2018), Festiwalu Audio Art 2014 i 2017, Festiwalu AXES: Triduum Muzyki Nowej (2014), 24 Międzynarodowym Festiwalu Dni Kompozytorów Krakowskich (2012). Instalacje były wystawiane m.in. na 20 Biennale Sztuki dla Dziecka 2015, Festiwalu Audio Art 2011, Festiwalu Kultura 2.0 2012 w Warszawie oraz Athens Video Art Festival 2013. Laureat licznych konkursów kompozytorskich oraz nagród kompozytorskich. Członek stowarzyszeń: Związku Kompozytorów Polskich, Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej, Muzyka Centrum oraz Mensa Polska.
www.araszkiewicz.fr

Andzej Pilichowski-Ragno – fotograf, ilustrator książek dla dzieci. Urodzony w Rzymie w 1967 roku, mieszka w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie później wykładał teorię literatury przez kilka lat. Fotografię studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Przez 20 lat prowadził działalność jako fotograf oraz był aktywnym członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Obecnie jest nauczycielem fotografii na Politechnice Krakowskiej oraz prowadzi kursy, wykłady oraz laboratoria z fotografii w różnych szkołach artystycznych Krakowa. W 2019 roku rozpoczął studia doktoranckie na Akademii Sztuk Pięknych w Pracowni Fotografii. Od kilku lat prowadzi kursy mistrzowskie. W 2013 roku jego cykl fotografii (w ramach projektu fotograficznego „City landscapes”) był wystawiony na Paris Photo przez Galerie Conrads z Dusseldorfu. Główny nurt twórczości Andrzeja Pilichowskiego-Ragno sytuuje się na pograniczu fotografii humanistycznej i street photography. Świadomie nawiązuje do tradycji XX-wiecznej fotografii klasycznej, zachowując równocześnie własne indywidualne spojrzenie.
www.pilichowskiragno.pl

Praca magisterska pod kierunkiem prof. dr hab. Marka Chołoniewskiego, Wydział Intermediów ASP w Krakowie, Katedra Obszarów Sztuki, Pracownia Audiosfery, Kraków 2020. Praca dotyczy historii postaci Franciszka Krzeczkowskiego, górnika Kopalni Soli w Wieliczce, który będąc przewodnikiem prof. Alfonsa Długosza, przyczynił się do powstania Muzeum Żup Krakowskich. Wątki technologiczne poruszone tutaj, dotyczą różnorodnych procesów fizycznych z udziałem soli kamiennej. Franciszek Krzeczkowski staje się naszym przewodnikiem poprzez czas i materię: śledzimy procesy powstawania kryształu soli w mioceńskim morzu 13,6 mln lat temu, obserwujemy renesansowych górników wycinających wnętrza gigantycznych kryształów, towarzyszymy Alessandro Volcie podczas budowy pierwszego ogniwa elektrochemicznego. Podczas pokazu przenosimy się z rekonstruowanej w wirtualnym świecie kopalni do fizycznej pracowni artysty przygotowującego prezentację w warunkach pandemicznej izolacji.

Piotr Madej – urodzony w 1979 r. w Krakowie. Artysta intermedialny, kompozytor, realizator dźwięku. Jego prace powstają na styku muzyki, animacji, symulacji fizycznej, AR i programowania. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017). Jego prace były prezentowane w kraju i zagranicą, m.in. na Festiwalu Audio Art w Krakowie (2013), ArtScience Interfaculty w Hadze (2016) oraz wystawach zbiorowych Eko – Techno – Artmobil w Krakowie (2017) czy Ogród – Widzialne / Niewidzialne w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2017-2018).

Tomek Głodek – artysta grafik, animator, absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Reżyser i twórca artystycznych filmów animowanych, wideoklipów scenicznych oraz licznych spotów reklamowych i prezentacji. Jego autorskie filmy animowane wyświetlane były na czołowych światowych festiwalach m.in. Barcelonie, Lipsku, Norwich, Belgradzie, Krakowie oraz w Centrum Pompidou. Beneficjent grantów Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej. Inspirują go rozwiązania formalne twórców animacji ery analogowej – zarówno w sferze technologii, jak i języka narracji.
www.tomaszglodek.blogspot.com

Maniucha Bikont – wokalistka, muzyczka, pasjonuje się folklorem Europy Wschodniej. Śpiewa muzykę nowoczesną i tradycyjną, gra na tubie, akordeonie i innych instrumentach. Uczestniczy w wielu muzycznych i teatralnych projektach, współpracuje z muzykami z całego świata. W tym sezonie koncertuje głównie w duecie Maniucha i Ksawery, Tęgie Chłopy, Bikont/Talmudi oraz gra w spektaklach „Malina” i „Dziady polsko japońskie”. Wykonuje utwory współczesnych kompozytorów, tworzy muzykę teatralną i filmową. Jako muzyczka i performerka występowała w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Zrealizowała liczne stypendia, obecnie jest doktorantką wydziału Artes Liberales. Jej pasją jest muzyka tradycyjna, od lat jeździ po wsiach centralnej i wschodniej Europy, nagrywając pieśni i muzykę.
www.maniuchabikont.pl

W czasie pandemii zaopatrywaliśmy w zakupy naszych bliskich, którzy nie wychodzili z domu przez prawie dwa miesiące. Jako że mieszkają na parterze czasem najwygodniejszą formą przekazania zakupów było okno do kuchni.

Anna Stankiewicz – absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fotograf. W latach 1998–2001 współtworzyła galerię i klub studentów ASP „Klub pod Ręką”. Organizowała szereg wystaw i projektów artystycznych. W latach 2002–2008 mieszkała i pracowała we Florencji. Od roku 2009 Kierownik Pracowni Fotograficznej na Zamku Królewskim na Wawelu. W roku 2016 zainicjowała projekt fotograficzny „Pracownie do wglądu” (www.pracowniedowgladu.pl). W latach 2015–2017 realizowała cykl fotograficzny „Stopklatka”. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Miasta Krakowa.

Obraz codziennego życia Japończyka zatrzymanego w Polsce z powodu pandemii koronawirusa zapośredniczony poprzez profil w medium społecznościowym, które staje się sposobem na radzenie sobie z izolacją i życiem w obcym kraju w obliczu zamknięcia.

Biedronka Masa (Masatsugu Takakuwa) – japoński muzyk, który zaczął brać lekcje gry na skrzypcach we wczesnym dzieciństwie, zaś gry na gitarze nauczył się w szkole średniej. Miłośnik natury, poszukiwacz owadów, zwłaszcza chrząszczy oraz ptaków drapieżnych (sów, jastrzębi i sokołów), obserwator naturalnych siedlisk zwierząt i cyklu ich życia. Hobbistycznie zajmuje się fotografią przyrody. Podejmuje również działania na rzecz rozpowszechniania japońskiej popkultury za granicą. W lutym tego roku był współautorem wystawy dotyczącej Harajuku w warszawskim Muzeum Azji i Pacyfiku, która spotkała się z zainteresowaniem mediów i pozytywnym odbiorem publiczności.